De leer van de H. Theresia over het vagevuur (1)
Nu hebben we al veel gehoord over het lijden in het vagevuur. En we moeten veel voor deze zielen bidden, vooral omdat ze veelal vergeten worden… Toch is er ook een hele andere kijk op het vagevuur, en die stamt van de jongste kerklerares, de H. Theresia van Lisieux. Het is een artikel van Pater van Dijk ORC, en die komt nu de rest van de maand november in kleine gedeeltes in dit blog.
Er is een wijdverbreide opvatting in de Kerk dat men het Vagevuur nauwelijks kan vermijden. Al als novice maakte Zr. Theresia van Lisieux de volgende opmerking hierover tegen een medezuster, Zr. Philomenia, die er ook zo over dacht: “Je hebt niet genoeg geloof. Je bent te bang voor de goede God.
Ik verzeker je dat Hij hierdoor gegriefd is. Men moet het vagevuur niet vrezen vanwege wat men er moet ondergaan, maar men moet verlangen er niet heen te hoeven gaan om God ermee te behagen, die deze straf zo ongaarne oplegt.
Zodra je Hem in alles probeert te behagen en je een onwankelbaar vertrouwen hebt, reinigt Hij je elk moment in Zijn liefde en laat Hij geen zonde meer in je achter. En dan weet je zeker dat je niet in het vagevuur komt”.
Ze zei zelfs dat we door gebrek aan vertrouwen om na de dood rechtstreeks naar de hemel te gaan, God beledigen.
Nu is dit een nieuwe leer, maar alleen voor hen die God niet kennen, die geen kind zijn, niet vertrouwen.
Maar hoe juist is het om de dingen zo te zien. God zal ons inderdaad ooit oordelen, maar Hij is altijd eerst onze Vader, die lijdt als Hij zijn kind moet straffen en ziet lijden.
Als Theresa gelijk heeft dat we niet naar het vagevuur hoeven omdat God zelf dat niet wil en ons zeker graag zal helpen, dan is het idee dat we het vagevuur kunnen vermijden niet meer zo vergezocht. Maar vooralsnog is er het probleem van de bovengenoemde opvatting, volgens welke zeer weinig mensen aan het vagevuur kunnen ontsnappen.