De leer van de H. Theresia over het vagevuur (3)
3. Het vagevuur is tijdverspilling.
Dit is wat St. Therese zegt: “Ik weet dat ik van mezelf zelfs niet de verdienste zou hebben om die plaats van verzoening te betreden, omdat alleen heilige zielen daar toegang hebben. Maar ik weet ook dat het vuur van de liefde heiliger is dan de brand van het vagevuur.
Ik weet dat Jezus geen nutteloos lijden voor ons kan verlangen, en dat Hij niet deze verlangens die ik voel zou inspireren, als Hij ze niet zou willen inwilligen.”
Het is waar dat het Vagevuur een wonderbaarlijke genade is, want zonder de loutering in het vagevuur zouden we niet naar de hemel gaan, en het kunstwerk waarvoor God ons bedoeld en geschapen heeft, zou niet voltooid zijn.
Maar St. Therese heeft gelijk: op het moment van onze dood hebben we al onze plaats in de Hemel. Daarna is er geen groei meer in genade. Wie niet door het vagevuur gaat mist niets.
4. We hebben een positiever beeld van God nodig.
We weten al dat St. Therese haar novicen vertelde dat ze God beledigden wanneer ze dachten dat ze naar het vagevuur zouden gaan. Dat is een zeer schokkende uitspraak: want als dit klopt zijn miljoenen christenen God aan het beledigen of op zijn minst aan het kwetsen.
En toch is dit het geval. Ze zijn alleen op zichzelf gericht, en denken – niet zonder reden – dat zij het vagevuur verdienen. Zij merken God niet op, die aan hun zijde staat en hen zo graag zou willen helpen.
Dat we zo bang zijn voor het vagevuur heeft ook te maken met een nogal negatief beeld dat wij van God hebben. Wij, christenen van de 20e eeuw, zijn zoals zovelen, opgevoed met het beeld van een strenge God, die ons zo graag wil straffen als we het verdienen. Dit denken gaat terug tot ketterijen als het Jansenisme, Quietisme, of Calvinisme.