De eerste begeleider

De demon wilde Francisca, die hij door gewone verleidingen niet kon vernietigen, door een slecht geplaatste nederigheid ten val te brengen. Hij bracht haar op het idee haar geestelijke gids niet in te lichten over de bijzondere genaden die God had ontvangen. In feite ging ze naar de kerk van Santa Maria Nova voor de Heilige Biecht. Bezorgd dat ze in een ijdele zucht naar roem zou vervallen als ze Don Antonio Savello alle genaden zou vertellen waarmee God haar had overladen, vertrouwde ze hem met de grootste verlegenheid slechts het kleinste deel ervan toe. Op dat moment wierp een klap op haar schouders haar ter aarde.

Franziska, onderhevig aan menselijke veranderlijkheid en broosheid, kon gemakkelijk in vergeetachtigheid vervallen. Maar omdat zij in de ogen van God een kostbaar juweel was, waarvan de glans niet mocht verminderen, gaf Hij haar een onzichtbare waarschuwer in haar Engelbewaarder, die geen fout ongestraft liet, overdag of ’s nachts, al was het maar door onoplettendheid, of zij nu alleen was of in gezelschap; zij voelde een hevige klap. De omstanders hoorden het geluid van de klap.

Onze heilige zag zich dus gedwongen en verplicht zich te voegen naar de strenge censuur die haar Engelbewaarder uitsprak over al haar werken, gedachten en woorden, door innerlijke en uiterlijke reinheid. Zij zag degene die haar sloeg niet, maar zij begreep dat de straf haar werd aangedaan door de hand van een vriend.

Zodra ze zo’n straf had ontvangen, onderzocht ze zichzelf streng, vroeg ze God nederig om vergeving en strafte zichzelf door zichzelf honderd slagen op de borst en de mond te geven.

Zo was zij op een dag in het gezelschap van haar schoonmoeder en enkele andere dames en liet zich door menselijke overwegingen verleiden een zeer frivool gesprek niet te onderbreken. Onmiddellijk kreeg zij zo’n hevige klap op de wang dat deze in de kamer weerklonk en voor lange tijd een spoor op haar gezicht achterliet.

Later, toen Francisca een Aartsengel als begeleider had, vroeg ze hem op bevel van de biechtvader, wie degene was geweest die haar eerder had geslagen. “Dat was uw onzichtbare Engelbewaarder die u strafte als u zich vergiste, om u te behoeden voor ernstige vergrijpen en fouten”.