St. Raphael, u moet mij helpen!

Een van onze priesters ging in de jaren ’70 als een van de eersten naar Brazilie, om daar overste te worden van ons eerste klooster. Na verloop van tijd zou hij terugkeren met de boot, naar Europa. Hij vertelt:

Ik was veel te vroeg bij de haven; ik had nog uren tijd en dus besloot ik om een bus te pakken en de stad in te gaan om nog enkele bezienswaardigheden te bekijken. Zo gezegd, zo gedaan.

Toen ik terugkwam met de bus en uitstapte, merkte ik dat ik mijn portefeuille verloren had! Daar zaten al mijn belangrijke documenten in, ook mijn reispapieren en mijn geld!

Uit heel mijn hart riep ik St. Rafaël aan: U moet me nu helpen! Want ik ben in grote nood!

Meteen wenkte ik een taxi, om de bus achterna te gaan, die intussen weer vertrokken was.

Ik zei tegen de chauffeur: Volg die bus! Want daarin moet mijn beurs zijn en mijn geld!

Bij de volgende halte stopte de bus en ik ging erin om bij mijn zitplaats te kijken. Niets! Ik zocht onder de stoel, en rondom, maar vond niets. Ik keek radeloos om me heen.

Toen stapte een jongeman in de bus en die kwam naar mij toe met de vraag: “Kan ik u misschien helpen?” Ik vertelde mijn probleem.

De jongeman greep met zijn hand in de zeer smalle opening tussen de twee zitplaatsen én…… haalde mijn portefeuille tevoorschijn!

Ik was stomverbaasd en kon nog net “Bedankt” roepen, maar de jongeman was al uit de bus gestapt en verdwenen!

St. Rafael, heb dank!