Alcoholverslaving
De volgende ware gebeurtenis werd verteld door een Priester van ons, die in de missie werkt.
Bij mijn retraitewerk in centraal Brazilië kwamen binnen enkele maanden vier gehuwde vrouwen met het zelfde probleem bij mij: hun man is verslaafd aan de drank, de hele familie is radeloos en niemand weet meer wat men kan doen om te helpen. Geen goede raad en aandringen bij hun man hielp, het maakte alles alleen nog erger.
Een van deze mannen had deze ondeugd al 22 jaar; hij verloor daardoor zijn werk, maakte schulden in de bar en kwam iedere nacht tussen 2 en 3 uur geheel dronken thuis. Op een nacht haalde hij uit de keuken het grootste mes wat hij kon vinden en ging de mensen te lijf. De hele familie kreeg zo’n angst voor hem, dat zij zich allemaal in hun kamer opsloten. Omdat het de eigen man resp. vader was, konden ze hem niet eens uit het huis zetten.
In alle vier gevallen gaf ik hen dezelfde raad: roep vaker uw Heilige Engelbewaarder aan met de woorden: “Heilige Engelbewaarder, verlicht, geleid en bestuur hem, en laat hem niet met rust, totdat hij zijn leven verandert”.
Tot mijn verbazing kwamen met de tijd alle vier vrouwen terug en meldden: “Pater, mijn man is bevrijd van zijn alcoholverslaving!” Bij de ene kwam de omkeer na twee maanden van gebed tot stand, bij een ander na drie maanden gebed, bij de derde na vier maanden en bij een duurde het 2 volle jaren – maar dan gebeurde ook een wonder.
Een van deze mannen, die 22 jaar lang niet meer naar de Kerk was gegaan, niet bad en voor de scheiding stond, kreeg eerst zo’n grote ruzie in de bar, dat hij zichzelf gezworen had om er nooit meer naar terug te gaan. Als hij voor zaken iets te doen had, maakte hij een omweg, om nooit meer op deze plek te komen.
Van de een op de andere dag hield hij op met drinken, begon met zijn familie de rozenkrans te bidden, ging zondags naar de H. Mis en daarna zelfs iedere dag! Iedere zondag maakte hij met zijn vrouw een wandeling, wat hij al sinds 20 jaar niet meer deed! En hij nam deel aan een bezinningsdag in Brasilia. Kort daarna bezocht hij bij ons een driedaagse retraite. Aan het einde van de retraite zei hij tegen mij: “Pater, ik heb niet geweten, dat er in de Kerk zulke mooie en diepe waarheden te vinden zijn”.