Zr. Lucia van Fatima

Het Karmelklooster van Coimbra heeft een paar jaar geleden een biografie uitgegeven van Zr. Lucia van Fatima. Zover ik weet, is dit niet in het Nederlands vertaald. In de Duitse uitgave staat het volgende te lezen:

Zr. Lucia knielt in de kapel van het klooster op 3.1.1944.

“Verward, half in gedachten verzonken, onder de druk van een donkere wolk die boven mij hing, mijn gezicht tussen mijn handen, verwachtte ik, ik weet niet hoe, een antwoord.
Toen voelde ik een vriendelijke, liefdevolle hand op mijn schouder. Ik hief mijn ogen op en zag mijn geliefde Hemelse Moeder:

“Wees niet bang, God wil je gehoorzaamheid, geloof en nederigheid. Wees gerust en schrijf op wat ze van je verwachten (het derde geheim), maar niet wat je verteld is over de betekenis.”

Ik had het gevoel dat mijn geest werd overstroomd door een mysterie van licht, dat God is, en ik zag en hoorde Hem.

De punt van de lans, in de vorm van een voorwaarts bewegende vlam die de aardas raakt, beeft. Bergen, steden, kleine steden, dorpen worden begraven met hun inwoners.

De zee, de rivieren, de wolken verlaten hun grenzen, overstromen en sleuren  in een draaikolk in ontelbare aantallen huizen en mensen met zich mee.

Dit is de reiniging van de wereld van de zonde waarin zij is verzonken. De haat en hartstocht zijn de oorzaak van de verwoestende oorlog.

In het sneller kloppen van mijn hart en in mijn geest hoorde ik de echo van een milde stem die zei:

“In de loop der tijden, slechts één geloof, één doop, slechts één Kerk, heilig, katholiek, apostolisch, in de eeuwigheid de hemel”.

Volgens het visioen van 13 juli 1917 doofden de vlammen van het vlammende zwaard van de Engel toen ze het licht raakten dat uit de rechterhand van Onze Lieve Vrouw stroomde.

Maar hier staat: “De punt van de lans, als een naar voren schietende vlam, raakt de aardas”. Waarom? Heeft Onze Lieve Vrouw haar armen, opgeheven in gebed en hulp, naar beneden laten zakken?

Het enige woord dat de Engel in het derde deel van het mysterie uitsprak was: “Boete, boete, boete!”. Deze kreet werd vele malen herhaald in de boodschappen van andere verschijningen. Werd hij gehoord?

Toen Zr. Lucia de vraag hoorde waarmee de onthulling van het derde geheim werd geëist, kreunde ze van pijn: