St. Michael als verpleger

We zijn er erg aan gewend om St. Michaël als de machtige strijder te zien. En dat is ook heel zeker waar.

Maar hij heeft nog zoveel andere opgaven, die we ook nog gaan leren kennen. Het volgende getuigenis sprak me erg aan, omdat er verschillende dingen opvallen.

• De deemoed van deze grote Engelprins! Om ook voor deze zieke moeder heel persoonlijk een vriend te zijn.
• De eerbied die hij heeft voor één enkele ziel, alsof hij niets anders te doen heeft! Net zoals zijn Heer: voor Jezus is iedere ziel zo veel waard, dat Hij voor deze alleen zou zijn gestorven en verrezen!
• De waardigheid van de mens, ook al is hij dement en zien wij alleen het verval:

God en de Engelen zien heel anders!

Een Amerikaanse vrouw vertelt:

Mijn moeder was een heel gelovige vrouw, die heel wat rozenkransen heeft gebeden en het ook haar kinderen heeft geleerd.

In 2001 zorgde ik voor mijn moeder die al in de 80 en dement was. Ze herkende niemand en niets in haar omgeving, behalve in zeldzame, heldere momenten. Het werd Thanksgiving en ik moest terug naar Atlanta om bij mijn gezin te zijn maar ik zei tegen haar dat ik in Januari weer terug zou komen.

Ik vond het erg om haar achter te moeten laten, hoewel mijn broers en zussen daar woonden en de thuiszorg was ingeschakeld. Toen ik op een morgen mijn gebeden verrichte, keek ik voordat ik weg ging naar de icoon van St. Michael en zei tegen hem dat ik naar huis moest en dat ik mijn moeder aan zijn zorg toevertrouwde en dat hij over haar moest waken. Dan dacht ik er verder niet meer aan.

Een week of zo later kreeg ik een telefoontje van mijn jongere broer, die meehielp met mijn moeder en hij zei dat de verpleegster van de thuiszorg een vraag had. Ze wilde weten wie Michaël was. Moeder bleef maar proberen om haar aan hem voor te stellen en mijn broer wist niemand die  Michaël heette. Moeder zei dat hij altijd bij haar rolstoel stond en haar vriend was!

St. Michaël stond haar bij tot aan haar dood in december, voordat ik nog op tijd terug kon komen.