Wekkers

Een zuster van ons vertelt:

Ik was in ons klooster in Rome, die een heel eind van de stad verwijderd is. De volgende dag zou ik in het Vaticaan iets te doen hebben, en omdat er altijd vreselijk veel verkeer is in de morgen, want iedereen moet naar Rome, vroeg ik aan de overste of ik de auto mocht lenen.. Maar de overste weigerde om een bepaalde reden.

Dus wilde ik dan heel vroeg met de bus naar een ander klooster van ons, wat al veel dichter bij het centrum ligt, want dan was ik al een goed stuk op weg. Voor alle zekerheid stelde ik twee wekkers: een digitale en een “ouderwetse”, zodat ik heel zeker op tijd zou vertrekken.

De volgende morgen werd ik wakker: een uur te laat! Stel je voor: de digitale wekker had een uur overgeslagen en de ouderwetse was blijven stilstaan! Dat is toch niet meer normaal. Nu vroeg ik weer om de auto, en dit keer kreeg ik hem mee, anders kwam ik niet op tijd bij mijn afspraak. Ik reed dus eerst naar ons andere klooster.

Als men van de Via Nomentana afslaat naar ons huis, komt er eerst een lange weg door een park. Op deze vroege tijd was het helemaal verlaten, behalve een man die meteen in mijn richting liep toen hij zag dat er alleen maar een zuster in de auto was. Ik voelde me onrustig, maakte snel het hek los, reed naar binnen en sloot het hek. Net voor de neus van die man, die een zeer ongunstige indruk maakte.

Toen begreep ik dat het mijn Engelbewaarder was geweest die mijn twee wekkers had uitgeschakeld. Als ik nl. met de bus was gegaan, en dan te voet heel deze weg door het park had moeten afleggen, terwijl deze man daar was, dan had het heel anders kunnen aflopen!