Vader
Jozef had de eenmalige uitverkiezing om God Vader te weerspiegelen, terwijl alle andere mensen op aarde geroepen zijn in de navolging van Christus, en om aan Hem gelijkvormig te worden.
Maar St. Jozef werd aan de wereld gegeven, om God Vader tastbaar, zichtbaar te maken. Wat een duizelingwekkende opgave! In zijn persoon alleen droeg hij alle schoonheid van de hemelse Vader, Zijn heiligheid en liefde, Zijn wijsheid en voorzichtigheid, Zijn barmhartigheid en mededogen.
Jezus, de tweede Goddelijke Persoon is Mens geworden, zichtbaar. En St. Jozef moest voor Hem, de onzichtbare Hemelse Vader zichtbaar tegenwoordig stellen!
De waardigheid van elk ambt van gezag is evenredig aan de voortreffelijkheid van hen over wie dit gezag wordt uitgeoefend. Wat moet dan de waardigheid en volmaaktheid van St. Jozef zijn geweest!
Heersen over de Engelen zou een klein voorrecht zijn vergeleken met heersen over God Zelf en Zijn Heilige Moeder.
Wat een voorzichtigheid, wat een discretie, wat een zuiverheid van bedoelingen, wat een volmaakte onbaatzuchtigheid, wat een intense liefde tot God en tot de mensen moet de H. Jozef hebben getoond!
Hoe groot, hoe heilig moet St. Jozef zijn, dat Jezus op aarde, hem met dezelfde liefkozende naam aansprak, die Hij voor Zijn hemelse Vader gebruikte: Abba! Papa!
Van St. Jozef is geen woord in het Evangelie bekend; groot is hij in het zwijgen.
De H. Johannes van het Kruis heeft een mooie uitspraak: “In alle eeuwigheid spreekt de Vader maar een WOORD, en daarin drukt Hij geheel Zichzelf uit”.
Dit kunnen wij ook bij St. Jozef zien. Bij de besnijdenis was het de taak van de vader, om de naam aan het kind te geven. In opdracht van de Engel, moest Jozef dit eveneens doen en het Kind de naam: Jezus geven. Het enige woord wat Jozef zeker gesproken heeft in het Evangelie, en zelfs dat is nog verhuld!